توضیحات

عنوان کتاب “رویکردهای کنتراسترین در پزشکی دست‌ورزی استئوپاتیک” به یک روش خاص در حوزه درمان دست‌ورزی استئوپاتیک (OMT) اشاره دارد که هدف آن تشخیص و درمان ناهنجاری‌های عضلانی‌اسکلتی است. در ادامه، توضیحاتی درباره مفاهیم کلیدی این عنوان در زمینه پزشکی استئوپاتیک ارائه می‌شود:

پزشکی دست‌ورزی استئوپاتیک (OMM):

پزشکی دست‌ورزی استئوپاتیک (OMM) یک جزء اصلی از عمل استئوپاتیک است که شامل تکنیک‌های دستی برای تشخیص، درمان و پیشگیری از آسیب یا بیماری می‌شود. پزشکان استئوپاتیک (DO) از OMM برای بهبود عملکرد بدن از طریق دست‌ورزی استخوان‌ها، عضلات، مفاصل و ساختارهای دیگر استفاده می‌کنند. OMM بر این اصل استوار است که بدن توانایی ذاتی برای بهبود خود را دارد و ساختار و عملکرد آن به‌طور نزدیکی به هم مرتبط هستند.

تکنیک کنتراسترین:

کنتراسترین، که اغلب به عنوان استرین-کنتراسترین نیز شناخته می‌شود، یک تکنیک خاص در OMM است. این تکنیک توسط دکتر لارنس جونز در دهه 1950 توسعه یافت به‌عنوان روشی برای کاهش درد و تنش عضلانی از طریق قرار دادن بدن در وضعیتی که عضله مورد درمان را کوتاه می‌کند. هدف این تکنیک تسکین “نقاط حساس” از طریق موقعیت‌دهی غیر فعال بدن بیمار برای کاهش تنش در نواحی تحت تأثیر است.

نظریه پشت روش کنتراسترین بر این ایده استوار است که ناهنجاری‌های عضلانی و بافتی اغلب ناشی از بازتاب‌های نادرست یا الگوهای تنشی طولانی‌مدت هستند. با قرار دادن بدن در موقعیتی راحت که تنش در بافت را کاهش می‌دهد، بازتاب‌ها تنظیم می‌شوند و بدن به تعادل بازمی‌گردد و درد تسکین می‌یابد.

عناصر کلیدی کنتراسترین:

1. نقاط حساس: این نقاط، نواحی کوچک و محلی از درد یا ناراحتی هستند که اغلب در کنتراسترین برای تشخیص استفاده می‌شوند. این نقاط لزوماً با محل آسیب همخوانی ندارند اما با ناهنجاری‌های بافتی مرتبط هستند.
2. موقعیت‌دهی غیر فعال: پزشک بیمار را در موقعیتی قرار می‌دهد که بیشترین راحتی را دارد، معمولاً وضعیتی که عضله مورد نظر را کوتاه می‌کند. این کار تنش روی عضله را کاهش داده و اجازه می‌دهد سیستم عصبی تنظیم شود.
3. نگه‌داشتن موقعیت: بدن در این موقعیت راحت به مدت حدود 90 ثانیه نگه داشته می‌شود تا بافت‌ها کاملاً رها شوند. پس از رهاسازی، ناحیه ناهنجاری اغلب با سهولت بیشتر و درد کمتری حرکت می‌کند.
4. بازگشت آرام به حالت طبیعی: بدن به‌آرامی به وضعیت طبیعی بازگردانده می‌شود. حرکت سریع یا ناگهانی ممکن است اثرات درمان کنتراسترین را خنثی کند.

کاربرد در پزشکی دست‌ورزی استئوپاتیک:

تکنیک کنتراسترین به‌ویژه برای درمان ناهنجاری‌های سیستم عضلانی‌اسکلتی مفید است، از جمله نواحی‌ای از بدن مانند ستون فقرات، اندام‌ها و حتی اندام‌های داخلی. این تکنیک معمولاً برای درمان شرایطی مانند:

• درد حاد و مزمن کمر
• اسپاسم عضلانی
• محدودیت‌های مفصلی
• کشیدگی‌ها و پیچ‌خوردگی‌ها
• فیبرومیالژیا
• عدم تعادل‌های وضعیتی

آنچه کنتراسترین را از سایر تکنیک‌های OMM متمایز می‌کند، تمرکز آن بر دست‌ورزی غیرمستقیم است. به این معنی که به‌جای اعمال مستقیم نیرو بر ناحیه محدود یا دچار ناهنجاری، پزشک بدن را در وضعیتی قرار می‌دهد که تنش روی بافت کاهش یابد و اجازه می‌دهد به‌طور طبیعی رها شود.

رویکردهای کنتراسترین:

در روش کنتراسترین، چندین رویکرد وجود دارد که پزشکان استئوپاتیک ممکن است بسته به محل نقاط حساس و علائم خاص بیمار استفاده کنند:

1. درمان رهاسازی موقعیتی (PRT): این روش شامل قرار دادن بدن در موقعیتی است که درد را کاهش دهد و نگه‌داشتن آن برای رهاسازی تنش.
2. تکنیک غیرمستقیم: کنتراسترین به‌عنوان یک تکنیک غیرمستقیم طبقه‌بندی می‌شود، زیرا بدن را از ناحیه محدود یا دچار ناهنجاری دور می‌کند، نه به سمت آن. این با تکنیک‌هایی مانند دست‌ورزی با سرعت بالا و دامنه کم (HVLA) که به‌طور مستقیم ناحیه محدود را هدف قرار می‌دهد، در تضاد است.
3. رهاسازی خودبخود از طریق موقعیت‌دهی: این مفهوم بیان می‌کند که بافت‌ها به‌طور طبیعی از الگوی تنش رها می‌شوند اگر در موقعیت مناسب قرار گیرند. پزشک بیمار را از طریق موقعیت‌های بدنی به‌دقت انتخاب‌شده به این رهاسازی خودبخودی هدایت می‌کند.

مکانیزم عملکرد:

مکانیزم زیربنایی کنتراسترین تصور می‌شود که شامل بازتاب‌های عصبی و عضلانی است. نقاط حساس ممکن است به دلیل فعالیت نادرست رشته‌های عضلانی ایجاد شوند و منجر به ارسال مداوم سیگنال‌های درد شوند. با قرار دادن غیر فعال بدن در وضعیتی که تنش را کاهش می‌دهد، کنتراسترین ممکن است به تنظیم مجدد این بازتاب‌ها کمک کند و منجر به کاهش درد و بهبود عملکرد شود.

تحقیقات در مورد مکانیزم عملکرد نشان می‌دهد که کنتراسترین با تأثیرگذاری بر بازتاب‌های دوکی عضلانی کار می‌کند. دوک‌های عضلانی گیرنده‌های حسی درون عضلات هستند که تغییرات طول عضله را تشخیص داده و به سیستم عصبی بازخورد می‌دهند. هنگامی که عضلات در موقعیت تنش قرار می‌گیرند، این دوک‌ها ممکن است بیش‌فعال شوند و منجر به سفتی و درد عضلانی شوند. کنتراسترین این مشکل را با قرار دادن بدن در وضعیتی که فعالیت دوک‌ها را کاهش می‌دهد، رفع می‌کند و بازتاب‌ها را آرام می‌کند.

نتیجه‌گیری:

کتاب “رویکردهای کنتراسترین در پزشکی دست‌ورزی استئوپاتیک” احتمالاً به بررسی این عناصر کلیدی تکنیک کنتراسترین، اصول نظری آن، کاربردهای بالینی و تنوع‌های مختلف در OMM می‌پردازد. با تمرکز بر تکنیک‌های غیرمستقیم، رویکردی ملایم و متمرکز بر بیمار را برجسته می‌کند که به توانایی طبیعی بدن در بهبود احترام می‌گذارد. روش کنتراسترین به دلیل اثربخشی آن در درمان دردهای عضلانی‌اسکلتی مورد توجه قرار گرفته و کاربردهای آن از آسیب‌های حاد تا شرایط مزمن را شامل می‌شود.

پزشکان و متخصصانی که از کنتراسترین استفاده می‌کنند، هدفشان بازگرداندن تعادل و هماهنگی در بدن است با این هدف که با سیستم‌های طبیعی بدن کار کنند، نه این‌که مستقیماً به بافت‌های تحت تأثیر نیرو وارد کنند. این امر کنتراسترین را به ابزاری بسیار ارزشمند در مراقبت‌های جامع و متمرکز بر بیمار تبدیل می‌کند.

نام کتاب : کتاب الکترونیکی Counterstrain Approaches in Osteopathic Manipulative Medicine

نویسنده : Dr Harry D Friedman DO, Dr Jerel H Glassman DO

زبان : انگلیسی

تعداد صفحه : 110 صفحه

قیمت : 90 هزار تومان

قیمت کتاب در سایت آمازون : 40 دلار

به محض پرداخت لینک دانلود کتاب را دریافت خواهید کرد.