از زمان تاسیس جمهوری خلق چین ، حزب کمونیست چین توجه زیادی به حفظ و رشد میراث طب سنتی چین و دارو شناسی کرده است.

در سال ۱۹۵۰، رئیس مائو زدانگ ( Mao Zedong ) سیاست مهمی را برای ایجاد وحدت بین پزشکان مکتب طب غربی و پزشکان مکتب طب سنتی اتخاذ کرد.

در همین سال ،” زو ده ( Zhu De ) ( این فرد نیز همانند مائو زدانگ دنبال کننده مکتب کمونیست بود) ” ، دست خطی را برای کتاب “طب سوزنی نوین” ( New Acupuncture ) نوشت و اشاره کرد که :

” تاریخ درمان طب سوزنی به هزاران سال قبل بر می گردد. این درمان در عین سادگی و مقرون به صرفه بودن ، برای بسیاری از امراض‌ به شکل قابل توجهی موثر است. از این رو ، این درمان یک روش درمان علمی محسوب می شود. امیدوارم که پزشکان مکتب طب سنتی و طب غربی برای پیشبرد تکنیک ها و پایه های علمی این روش با هم به وحدت برسند”.

دن زیائو پینگ ( Deng Xiaoping ) ( وی نیز دنبال کننده مکتب کمونیست بود) در کتاب ” طب سوزنی تازه تألیف شده ” ( Newly Compiled Acupuncture ) اینگونه می نویسد که :

” این وظیفه ماست که به شکل منتقدانه ای ، میراث های علمی چند بعدی مان را تلفیق ، هدفمند و اصول -محور کنیم “.

با حمایت و سرپرستی رهبران حزبی و حکومتی ، مقامات از سطوح مختلف یک سری از اقدامات را برای رشد و توسعه طب سنتی اعمال کردند.

بدین طریق ، طب سوزنی و موکساباسیون به شکل بی سابقه ای محبوبیت و ارتقاء پیدا کردند.

در ژوئیه ۱۹۵۱ ، موسسه آزمایشی درمان طب سوزنی-موکساباسیون وابسته به وزارت بهداشت و سلامت عمومی راه اندازی شد.

این موسسه در سال ۱۹۵۵ به موسسه طب سوزنی و موکساباسیون وابسته به آکادمی طب سنتی چین تبدیل شد.

از آن زمان به بعد ، سازمان های تحقیقاتی طب سنتی چین و دارو شناسی در سطوح استانی ، شهری و خود مختار یکی پس از دیگری راه اندازی شده اند و در آنها بخش های تحقیقاتی طب سوزنی و موکساباسیون نیز گنجانده شده اند.

در چند شهر و استان ، موسسات طب سوزنی و موکساباسیون نیز تأسیس شده اند.

در هر کالج طب سنتی چین ، گروه های تدریس و گروه های تحقیقاتی طب سوزنی و موکساباسیون وجود دارند و در بعضی از کالج ها ، دپارتمان های طب سوزنی و موکساباسیون تأسیس شده اند.

در بسیاری از شهرها ، دپارتمان های کلینیکی ویژه طب سوزنی و موکساباسیون در بیمارستان ها راه اندازی شده اند.

طب سوزنی و موکساباسیون حتی در بیمارستان های استعماری نیز انجام شده اند.

بسیاری از موسسات و کالج های طب غربی ، طب سوزنی را در برنامه درسی شان گنجانده اند و از آن به عنوان یک محوری برای تحقیقات علمی استفاده می کنند.

اعمال اطلاعات و دانش مدرن بر روی کارهای تحقیقاتی بر مبنای بررسی و ویراث داری موکساباسیون و طب سوزنی سنتی ، ویژگی و مشخصه بارز تحقیقات کنونی در رابطه با طب سوزنی و موکساباسیون است.

در اوایل دهه پنجاه میلادی ، کار اصلی پژوهشگران و متخصصان بر روی اهداف زیر متمرکز بود :

• اصول-محور و هدفمند کردن نظریه بنیادین طب سوزنی و موکساباسیون
• مشاهده موارد استفاده کلینیکی طب سوزنی و موکساباسیون
• ارائه شرحی اصولی از طب سوزنی و موکساباسیون با روش های مدرن

از نیمه دوم دهه پنجاه تا دهه شصت ، اقدامات زیر در رابطه با طب سوزنی و موکساباسیون انجام شد :

• بررسی و مطالعه عمیق نوشته ها و متون باستان
• تلخیص گسترده تاثیر کلینیکی این دو روش درمان بر روی امراض‌ مختلف
• اشاعه استفاده از بی حسی های طب سوزنی در موارد درمانی کلینیکی

انجام پژوهش های آزمایشی برای مشاهده تاثیر طب سوزنی و موکساباسیون بر روی کارکردهای هر سیستم و عضو بدن

از دهه هفتاد تا کنون ، بررسی هایی بر روی مکانیسم بی حس کننده و مکانیسم تسکین دهنده طب سوزنی از دیدگاه عمل جراحی ، علم بیهوشی و بی حسی ، نورو آناتومی ، شیمی بافتی و سلولی ، فیزیولوژی تسکین درد ، زیست شیمی ، روانشناسی و ابزارهای الکترونیکی پزشکی انجام شده اند و همچنین مطالعاتی بر روی پدیده ها و ذات و طبیعت مریدین ها از دیدگاه پراکنده شدن حس طب سوزنی در بدن صورت گرفته اند.

همچنین پژوهش هایی بر روی رابطه بین ” نقاط طب سوزنی و حس سوزن گذاری ” و رابطه بین ” نقاط طب سوزنی و اعضای زانگ فو ” نیز انجام شده است.

در حال حاضر ، دستاورد های پژوهش های مربوط به طب سوزنی و موکساباسیون در چین (مانند سازماندهی و طبقه بندی میراث باستان ، تاثیر کلینیکی طب سوزنی و موکساباسیون) و پژوهش های تئوری از طریق روش های مدرن علمی ، پیشرو و طلایه دار دستاورد های علمی دنیا به شمار می روند.