طب سوزنی و موکساباسیون جز ابداعات مهم مردم چین به شمار می روند و خاستگاه شان به دوران گروه های مشترک طایفه ای قبیله ای جوامع اولیه بر می گردد.

فعالیت های انسان ها حدود ۱۷۰۰۰۰۰ سال پیش در چین اتفاق افتاد.

چین حدود ۱۰۰۰۰۰ سال پیش وارد دوره گروه های مشترک طایفه ای قبیله ای شد. این دوره تا ۴۰۰۰ سال پیش همچنان پابرجا بود.

در نوشته ها و متون باستان ، افسانه های زیادی در رابطه با خاستگاه طب سوزنی و موکساباسیون وجود دارند مانند ایجاد تکنیک های درمانی با سوزن های سنگی به وسیله Fu Xi و ابداع طب سوزنی و موکساباسیون به وسیله Huang Di.

فو شی (Fu Xi) و هووانگ دی (Huang Di) در افسانه ها در واقع نمودی از گروه های مشترک طایفه ای قبیله ای جوامع اولیه اند.

در متون کلاسیک ۲۰۰۰ سال پیش ، به کرات ذکر شده است که ابزار طب سوزنی از سنگ درست شده و ” Bian Stone ” نامگذاری شده اند.

به عنوان مثال در ” Commentary on the Spring and Autumn Annals ” ، پاراگرافی در رابطه با رویدادهای تاریخی ۵۵۰ سال قبل از میلاد وجود دارد که می گوید :

“پند ناخوشایندی که همانند یک سنگ ، استوار کند بهتر از تمجیدی است که به گوش خوش نشیند و فرجامی ناخوش به بار آورد”.

” Fu Qian ” ، در قرن دوم ، توضیحی ارائه داد مبنی بر اینکه سنگ در اینجا به معنای ” Bian Stone ” است.

” Quan Yuanqi ” که دوران حیاتش به قرن پنجم و ششم بر می گردد اشاره می کند که :

” Bian Stone “، یک ابزار باستانی و کهن برای درمان خارجی است و با سه نام شناخته می شود :

• سنگ سوزنی
• سنگ bian
• سنگ نوک تیز

در حقیقت ، این سنگ ها همانند هم هستند. در دوران باستان هیچ ریخته گری چدنی و آهنی وجود نداشت از این رو سوزن ها از سنگ ساخته می شدند”.

این توضیح با این حقیقت همخوانی دارد که , ابزارهای سنگی در جوامع اولیه کاربرد گسترده ای داشتند.

دوران جوامع اولیه در چین به دو مرحله تقسیم می شود :

۱. عصر حجر قدیم ( از زمان های خیلی دور به ۱۰۰۰۰ سال قبل )

۲. عصر حجر جدید ( از ۱۰۰۰۰ به ۴۰۰۰ سال قبل )

در عصر حجر قدیم ، اجدادمان می دانستند که چگونه از چاقوهای سنگی و تراشنده ها برای شکاف دادن آبسه و تخلیه چرک و خون برای اهداف درمانی استفاده کنند.

با افزایش تجارب این افراد ، موارد استفاده از سنگ bian برای اهداف درمانی به تدریج افزایش یافت. در عصر حجر جدید ، به دلیل بهبود تکنیک ساخت انواع سنگ ، انسان های دوران باستان می توانستند سنگ bian را به عنوان یک ابزار خاص و با کارکرد طبی و درمانی بیشتری درست کنند.

در چین ، یک سوزن سنگ bian با طول  4.5 CUN در خرابه های عصر حجر جدید در “بخش دولون مغولستان داخلی” کشف شد.

یک سر این سنگ بیضی شکل است و لبه ای نیم دایره ای دارد که برای شکاف دادن انواع آبله و آبسه به کار می رود و سر دیگر آن هرمی شکل با ته مربعی است که برای خون گرفتن از وریدها به کار می رود.

دو سنگ bian دیگر نیز به عنوان ابزار تدفین در یک قبر مربوط به اواخر دوران عصر حجر جدید در بخش ریزائو استان شاندانگ کشف شدند.

طول این سنگ ها به ترتیب به 8.3 سانتیمتر و 9.1 می رسد. و قسمت های انتهایی شان سه لبه ای و مخروطی شکل است که برای خون گیری از وریدها و تنظیم جریان چی به کار می روند.

بقایای کشف شده سنگ bian شواهد مستحکمی را در اختیار باستان شناسان قرار داده اند مبنی بر اینکه خاستگاه طب سوزنی به جوامع اولیه بشر بر می گردد.

با توجه به نوشته های فصل ۱۲ کتاب ” Plain Questions ” :

” درمان با سوزن سنگ bian از ساحل شرقی چین سرچشمه می گیرد. ساکنان این منطقه از راه ماهیگیری امرار معاش می کردند. موکساباسیون نیز از سمت نواحی شمالی سرچشمه می گیرد. ساکنان این نواحی از راه دامپروری امرار معاش می کردند. به دلیل آب و هوای سرد و بادخیز نواحی شمالی ، مردم این نواحی باید با آتش خودشان را گرم می کردند. از آنجایی که این افراد در کمپ ها زندگی می کردند و با شیر تغذیه می کردند از این رو با قرار گرفتن در معرض سرما ، به راحتی به اتساع و درد شکم دچار می شدند و با گرما بهبود پیدا می کردند. با تجمیع تجارب انسان ها در دراز مدت ، موکساباسیون و کمپرس داغ به وجود آمدند”.